მაგონდება თმების გაფურჩქნული წყობა
მის თვალებში ქალის ბავშვური განწყობა,
ბზინვარება მუქი, ხორბლისფერი კანის
და ღიმილი თეთრი, უცხო ფორმა ტანის,
მოტანილი ქარის თურმე მიაქვს ნიავს
ნაადრევი სჯობსო სულ ყველაფერს გვიანს.
მენატრება ქერა გაფურჩქნული თმები,
ვზივარ ბუხრის პირას და ფიქრებით ვთბები.
Friday, December 25, 2009
Tuesday, December 15, 2009
არათითი
მინდა გაკოცო იმ არათითზე
ბეჭდის სიმრგვალეს რომ ვიგრძნობ კბილზე
რომელიც ამხელს, სხვისია ხელი
და მისგან აწი ნურაფერს ელი,
ვიცი რას ვიგრნობ, მაინც მინდება
კოცნა შენს თითზე თანაც არაზე
მახსოვს ვხვდებოდით რომ შებინდდება
ჩუმად მეტყოდი, კარი ჩარაზე...
ბეჭდის სიმრგვალეს რომ ვიგრძნობ კბილზე
რომელიც ამხელს, სხვისია ხელი
და მისგან აწი ნურაფერს ელი,
ვიცი რას ვიგრნობ, მაინც მინდება
კოცნა შენს თითზე თანაც არაზე
მახსოვს ვხვდებოდით რომ შებინდდება
ჩუმად მეტყოდი, კარი ჩარაზე...
Sunday, December 13, 2009
11
მზე ამოსულა, გათენდა!
ძლივს ვახელ თვალის ნაპრალებს,
კიდევ მომაკლდა ერთი დღე
არ ვიცი ვის დავაბრალებ...
ძლივს ვახელ თვალის ნაპრალებს,
კიდევ მომაკლდა ერთი დღე
არ ვიცი ვის დავაბრალებ...
მიყვარს
მიყვარს გედები, მტრედები
კავკასიონის ქედები
ღამით მუსიკა, ჯაზები
ზღვის ჭრელი პეიზაჟები
მიყვარს ქალები, თვალები
ლურჯი შემონამრგვალები,
ტანი შიშველი შველივით
შავი ხატულა ხალები...
კავკასიონის ქედები
ღამით მუსიკა, ჯაზები
ზღვის ჭრელი პეიზაჟები
მიყვარს ქალები, თვალები
ლურჯი შემონამრგვალები,
ტანი შიშველი შველივით
შავი ხატულა ხალები...
რიჟრაჟი
დილით მტრედისფერ ცას ვეამბორე
ტუჩებით ცვარს რომ გადაენამა
მომნატრებიხარ ჩაიჩურჩულა
თითქოს ხმამაღლა თქმა დაენანა,
სადღაც მიღოღავს ღრუბლის ნაფოტი
თითქოს ელოდეს წინ ეშაფოტი
დგას მათხოვარი მინატოვარი,
ჭაღარა თეთრად მინათოვარი,
სეირნობს ჩემთან ზამთრის სიცივე
ფეხქვეშ ფოთლები მეგება ჭადრის,
წარსულზე ფიქრი დღეს მოვიცილე
ჩამოფარება ერგება ჩადრის.
გამოჩნდა ცაზე მთვრე ლაქებით
მიმოაბნია შუშის ნამტვრევი,
ღამემ მომიყვა ლექსი საქები
დილით კვლავ ვკოცნი ზეცას ნათევი.
ტუჩებით ცვარს რომ გადაენამა
მომნატრებიხარ ჩაიჩურჩულა
თითქოს ხმამაღლა თქმა დაენანა,
სადღაც მიღოღავს ღრუბლის ნაფოტი
თითქოს ელოდეს წინ ეშაფოტი
დგას მათხოვარი მინატოვარი,
ჭაღარა თეთრად მინათოვარი,
სეირნობს ჩემთან ზამთრის სიცივე
ფეხქვეშ ფოთლები მეგება ჭადრის,
წარსულზე ფიქრი დღეს მოვიცილე
ჩამოფარება ერგება ჩადრის.
გამოჩნდა ცაზე მთვრე ლაქებით
მიმოაბნია შუშის ნამტვრევი,
ღამემ მომიყვა ლექსი საქები
დილით კვლავ ვკოცნი ზეცას ნათევი.
ბჟოლა
თვალის ფერი როგორც შავი ბჟოლა
დავინახე, უცებ გამაჟრჟოლა,
ცრემლებს ღვრიდა დაღვენთილი სანთელი
იდგა ღამე პოლარული, ნათელი.
მაგონდება სახე განაციები
ხელს უმკობდა ლურჯი თანაც იები
შევიგრძენი მის ხმაში სისპეტაკე
და ამ გრძობას ხარბივით დავეტაკე,
იდგა მისი იუბილე მეოცე
შემახსენა,მაგრამ არც გავიოცე,
მივაწოდე ვარდი შავი ბარხატის
ვაგრძნობინე შესადარი ხარ ხატის.
პასუხს ვთხოვდი რაც კი რამ განმემარტა
მომაშტერდა, ალბათ რაღაც მემართა.
მივხვდი გვიან, უნდა მეთქვა ბოდიში
ეს სიტყვაც კი დამავიწყდა ლოდინში
მითხრა, გუშინ ზღვაძე ბევრი იანცე
ფუჭი არის ქალს პატივი გვიან ცე,
წყალთან ქვიშას ადის ცხელი ალმური
მინდა ქროდეს სიო იმ საღამური
ჩამავალ მზის ზღვას სხივები ეყარა
სილუეტი თვალწინ გადამეფარა,
ცოტა სითბო გვჭირდებოდა თუ მეტი
დღეს კი თურმე არ გამოგვდის დუეტი.
უმიზეზო იყო მისი ზმანება
ჩემი გულის მორჩა აქ დავანება,
თურმე ვიღაც ჩუმად სხვისკენ მექაჩა
გვიან მივხვდი მაშინ რაც კი ექაჯა.
დამაშორა ბჟოლის ძირას მდგარ ასულს
ქალი ხესთან მზეს უცქერდა გადასულს.
მიეფარა თვალებს მისი მშვენება
შევიგრძენი სულის გადაშენება,
დავრჩი მარტო თითქოს არვინ მებადა
და უეცრად სხვა აზრი დამებადა:
წავალ იქნებ მივაკვლიო ჩემს სოფელს
გვერდით მაინც ვეყვარები მეზობელს.
დავინახე, უცებ გამაჟრჟოლა,
ცრემლებს ღვრიდა დაღვენთილი სანთელი
იდგა ღამე პოლარული, ნათელი.
მაგონდება სახე განაციები
ხელს უმკობდა ლურჯი თანაც იები
შევიგრძენი მის ხმაში სისპეტაკე
და ამ გრძობას ხარბივით დავეტაკე,
იდგა მისი იუბილე მეოცე
შემახსენა,მაგრამ არც გავიოცე,
მივაწოდე ვარდი შავი ბარხატის
ვაგრძნობინე შესადარი ხარ ხატის.
პასუხს ვთხოვდი რაც კი რამ განმემარტა
მომაშტერდა, ალბათ რაღაც მემართა.
მივხვდი გვიან, უნდა მეთქვა ბოდიში
ეს სიტყვაც კი დამავიწყდა ლოდინში
მითხრა, გუშინ ზღვაძე ბევრი იანცე
ფუჭი არის ქალს პატივი გვიან ცე,
წყალთან ქვიშას ადის ცხელი ალმური
მინდა ქროდეს სიო იმ საღამური
ჩამავალ მზის ზღვას სხივები ეყარა
სილუეტი თვალწინ გადამეფარა,
ცოტა სითბო გვჭირდებოდა თუ მეტი
დღეს კი თურმე არ გამოგვდის დუეტი.
უმიზეზო იყო მისი ზმანება
ჩემი გულის მორჩა აქ დავანება,
თურმე ვიღაც ჩუმად სხვისკენ მექაჩა
გვიან მივხვდი მაშინ რაც კი ექაჯა.
დამაშორა ბჟოლის ძირას მდგარ ასულს
ქალი ხესთან მზეს უცქერდა გადასულს.
მიეფარა თვალებს მისი მშვენება
შევიგრძენი სულის გადაშენება,
დავრჩი მარტო თითქოს არვინ მებადა
და უეცრად სხვა აზრი დამებადა:
წავალ იქნებ მივაკვლიო ჩემს სოფელს
გვერდით მაინც ვეყვარები მეზობელს.
მოგონება
მაგონდება ის დღეები
და შიშველი შემოდგონა
ჩემს სამყაროს წალკოტებში
შენი ფეხის შემოდგომა,
სიყმაწვილის წლები ბროლის
მე მის ალერსს შევალიე
ხან ვიყავი მონა მისი,
ხან გრაფი და ”შევალიე”
დღესაც ისე ფეთქავს გული
ცემით განაწამები
წლები უცებ გაილია,
წლები განა წამები,
ნეტავ ისევ ჩემს თვალებში
მისი სახე აირეკლოს
შემოდგომის ხეებივით
ფოთლები რომ აღარ ეკლოს.
და შიშველი შემოდგონა
ჩემს სამყაროს წალკოტებში
შენი ფეხის შემოდგომა,
სიყმაწვილის წლები ბროლის
მე მის ალერსს შევალიე
ხან ვიყავი მონა მისი,
ხან გრაფი და ”შევალიე”
დღესაც ისე ფეთქავს გული
ცემით განაწამები
წლები უცებ გაილია,
წლები განა წამები,
ნეტავ ისევ ჩემს თვალებში
მისი სახე აირეკლოს
შემოდგომის ხეებივით
ფოთლები რომ აღარ ეკლოს.
Friday, December 11, 2009
ზამთრის ლეგიონი
ქალაქს იცავს ზამთრის თეთრი ლეგიონი
სიცხის აღარავის აღარ ეშინია
ხალხი მოფუზულა როგორც ემბრიონი
შუშა ჩუქურთმებით გადათეშილია...
სიცხის აღარავის აღარ ეშინია
ხალხი მოფუზულა როგორც ემბრიონი
შუშა ჩუქურთმებით გადათეშილია...
Tuesday, December 1, 2009
ალუჩის ბუში
როგორც ალუჩას თავისი ბუში
მეც ისე მიყვარს რომ ყვავის ნუში
რამ გამახსენა ნუში, ალუჩა?
ზამთარს ხომ ჩვენთან ბოლო არ უჩანს.
მაგრამ ოდესმე გაზაფხულდება
ზამთარს ჯინივით მოაქცევს ბოთლში,
ასე არასდროს არ დასრულდება
დავიბადები კვლავ მარტის ოთხში.
მეც ისე მიყვარს რომ ყვავის ნუში
რამ გამახსენა ნუში, ალუჩა?
ზამთარს ხომ ჩვენთან ბოლო არ უჩანს.
მაგრამ ოდესმე გაზაფხულდება
ზამთარს ჯინივით მოაქცევს ბოთლში,
ასე არასდროს არ დასრულდება
დავიბადები კვლავ მარტის ოთხში.
Subscribe to:
Posts (Atom)