კამელია

მინდა ამ ქვეყანას სადღაც გავეცალო
ნეტავ ფიქრებისთვის სულაც არ მეცალოს,
გულს რომ იცავს დღემდე, მისი ფიცარია,
თითქოს ერთმანეთზე შენაფიცარია...
მინდა გაზაფხულზე ისევ დავიბადო,
შენი სილამაზე ჩემთან დავიბარო,
მერე გავიშლები როგორც კამელია,
ცაში წავიდოდი მაგრამ არ მელიან.
მინდა გავეცალო სადღაც ამ ცოდვილებს
ნეტავ როდემდეო? ღმერთო მაცოდინე.

მოვრჩები

ჩემი თითების მიყვარს ჩონჩხები
ვხედავ შენგან რომ ვეღარ მოვრჩები,
ღამით მაღვიძებს როგორც ურჩხული
მთვარის შუქი და მისი ჩურჩული.
ლამაზი შენზე მწვანე კონცხია
მაგრამ შენი ხმა უფრო მორცხვია,
შენზე ღმერთს ვკითხავ, რატომ არ ვიცი...
შენ განვლილ გზას რომ ასე განვიცდი,
ჩემი თითები შენზე გრძელია,
რომ დამატოლო ასე ძნელია?
ჩემი თითების მიყვარს ჩონჩხები
შენგან მე ვიცი ვეღარ მოვრჩები.

***

ჩემზე არასდროს ამბობენ მართალს
ჩემზე ამბობენ მოაქვს სიცივე,
ზოგი მადარებს თოვლიან ზამთარს
არავის ჯერა თუ გავიცინებ,
ჩემზე ვერასდროს იტყვიან ლამაზს
რადგან არამაქვს ნიჭი ღვთიური,
მაგრამ ეჭვი მაქვს იტყვიან ამას
მახინჯზე მეტად სიმპატიური...

მონა

არ შემეხმიანო
წაბლისფერ თმიანო
წარსულში წერიხარ
მტერი და მტვერი ხარ
რა არი სამყარო
თუ სხივსთვის არ ხარობ
შენ მხოლოდ მონა ხარ
ან სად გამოგნახა
გონებამ კაცისამ
კვლავ იტყვი ”რას იზამ”
მე წავალ ზურგისკენ
და ამით ვუბიძგებ
არ შეგეხმიანო
წაბლისფერ თმიანო...

Dali

გადამიფრენს როგორც ძერა
შენი სახის ცივი მზერა,
ჩამოთლილი ცხვირის კიდე
ტუჩი ზედ ვერ მოვიკიდე,
გადავარცხნილ თმების წყება
შენი სითბო აქ იწყება,
დაგხატავდა როგორც ქალი
სალვადორი იყო დალი...

ანნ

ყოველ საღამოს, როცა მზე ჩადის
და ლურჯი ზეცა ნელა ბინდდება
შენზე ფიქრები ისევ მეძახის,
მე შენთან ყოფნა ძლიერ მინდება...

მზეო

მიყვარხარ მზეო გხედავ როდესაც
ციდან შენი ხმა თუ კი მომესმა,
მავიწყდებიან დღეები რთული
და იმედებით მევსება სული,
მიყვარხარ მთვარევ გადავერცხლილო
ღამის სიბნელეს რომ ანგრევ შუქით
მიყვარხარ თმებო გადავარცხნილო
სიყვარული რომ მესროლეთ შუბით...

ზღვა მიყვარს

რასაა რომ ბოდავ!?
შენთან ვინ მორბოდა?
მე მხოლოდ ზღვა მიყვარს
და მასთან წამიყვანს,
მერე კვლავ მარტო ხარ
და ისევ არ თოვხარ,
შენ მხოლოდ წვიმდები
გულს გადაცილდები,
თუ გითხრეს უყვარხარ
სულელებს ნუ გავხარ,
ახლა კი მე ვბოდავ
ენა კი მებმოდა...
მე მხოლოდ ზღვა მიყვარს
და მალე წამიყვანს.

გემები

შორია ჩემთვის რექვიემები
წინ მიიწევენ ჩემი გემები
სიყვარულია თურმე სამყარო
ღმერთს მე ვერ ვეტყვი რატომ არ მყვარობ
როდემდე მდევენ ქალების ხროვა
რომ შემაყარონ ვარდების გროვა
როდემდე ვდიო თვალებს ალმაცერს
ნამუსს რომ მხდიან და აღარ მაცმევს
მე კვლავ გავყვები ცხოვრებას მარტო
ჩემი გემები ისევ რომ ვმართო
იტყვიან ჩემზე დარჩა ეული
გონება ქონდა გადარეული
მე ღმერთს ვერ ვკითხავ რა გიგავს მწყემსის
მისი ხმა ყველაგან, ყოველდღე მესმის
სტუმარიც თურმე ყოფილა ღვთისა
მეც სტუმარი ვარ ალბათ ღმერთისა...

ვაშლი

თუ გიყვარვარ როგორც ვაშლი
ცხოვრებიდან ნუღარ წამშლი,
გადაგრეხილ თმებს რომ გაშლი
მავიწყდება თავი წამში,
თუ გიყვარვარ როგორც ვაშლი
ცხოვრებიდან როცა წამშლი
გაიხსენე ჩემი ხელი
შენსავით რომ იყო თხელი
თუ გიყვარვარ როგორც ვაშლი
გადაგრეხილ თმებს ნუ გაშლი...

De...

შენი ფიქრები მაცვივა თმებზე, როგორც დამწვარი ფურცლები ლექსის
შენი თვალების ხშირი ხამხამი და შენი გულის შეკუმშვა მესმის
ღალატი? ახლა? ნუთუ გაბედავ? ტკბილად ჩამესმის ნაზი ხმა ეშმის
მე შენ მჭირდები, მე შენ მინდიხარ, შენ მე მიყვარხარ და შენ ეს გესმის???

კალია

ვერ ვივიწყებ შენს დარჩენილ ნაკვალებს
რომ ვუყურებ მაშინ გული კანკალებს
როცა მთვარეს ვუცქერ მხოლოდ რკალია
მაგონდება ჩემი ტანის კალია,
ზოგჯერ თვალი მიშტერტება იმ წამზე
პირველად რომ დაგინახე მიწაზე
პირის უცხო, მოზომილი ნახევი
კბილებს ჩუმად ეუბნება ამყევი,
და ღიმილმა უცებ შემომიტყვევა
სიმკაცრე კი ჩემი ვერ მომიტევა,
გაქრა როგორც ფარაონის ყვავილი
დღეს კი მხოლოდ მის ნაკვალებს ავივლი
თუ გახედავ მთვარეს მხოლოდ რკალია
გაიხსენე ჩემი ტანის კალია