კამელია

მინდა ამ ქვეყანას სადღაც გავეცალო
ნეტავ ფიქრებისთვის სულაც არ მეცალოს,
გულს რომ იცავს დღემდე, მისი ფიცარია,
თითქოს ერთმანეთზე შენაფიცარია...
მინდა გაზაფხულზე ისევ დავიბადო,
შენი სილამაზე ჩემთან დავიბარო,
მერე გავიშლები როგორც კამელია,
ცაში წავიდოდი მაგრამ არ მელიან.
მინდა გავეცალო სადღაც ამ ცოდვილებს
ნეტავ როდემდეო? ღმერთო მაცოდინე.

მოვრჩები

ჩემი თითების მიყვარს ჩონჩხები
ვხედავ შენგან რომ ვეღარ მოვრჩები,
ღამით მაღვიძებს როგორც ურჩხული
მთვარის შუქი და მისი ჩურჩული.
ლამაზი შენზე მწვანე კონცხია
მაგრამ შენი ხმა უფრო მორცხვია,
შენზე ღმერთს ვკითხავ, რატომ არ ვიცი...
შენ განვლილ გზას რომ ასე განვიცდი,
ჩემი თითები შენზე გრძელია,
რომ დამატოლო ასე ძნელია?
ჩემი თითების მიყვარს ჩონჩხები
შენგან მე ვიცი ვეღარ მოვრჩები.