დილით მტრედისფერ ცას ვეამბორე
ტუჩებით ცვარს რომ გადაენამა
მომნატრებიხარ ჩაიჩურჩულა
თითქოს ხმამაღლა თქმა დაენანა,
სადღაც მიღოღავს ღრუბლის ნაფოტი
თითქოს ელოდეს წინ ეშაფოტი
დგას მათხოვარი მინატოვარი,
ჭაღარა თეთრად მინათოვარი,
სეირნობს ჩემთან ზამთრის სიცივე
ფეხქვეშ ფოთლები მეგება ჭადრის,
წარსულზე ფიქრი დღეს მოვიცილე
ჩამოფარება ერგება ჩადრის.
გამოჩნდა ცაზე მთვრე ლაქებით
მიმოაბნია შუშის ნამტვრევი,
ღამემ მომიყვა ლექსი საქები
დილით კვლავ ვკოცნი ზეცას ნათევი.
No comments:
Post a Comment