გამეღვიძება შეშლილი სახით
და დავიკივლებ როგორც აფთარი
თუ ვერ მომიშვერ ვერცხლისფერ სახეს
გავიყინები როგორც ზამთარი.
და აცივდება, ხმა მიკანკალებს
მთვარე აღარ ჩანს და თოვას ურევს,
ოქროს ძაფები წყდებიან გულში
და ვეღარ ვტოვებ ვერც ნაფეხურებს.
ასი წლის შემდეგ დაგხვდები კართან
რომელსაც მხოლოდ სულები აღებს,
ეჭვი მკლავს იქნებ ვერ მიცნო სულაც
და მკითხო რისთვის მელოდი ამდენს.
No comments:
Post a Comment